برای افرادی که طاسی گسترده یا منبع اهدایی محدود دارند، نوین‌ترین و پیشرفته‌ترین راه کاشت مو به روش BHT ) Body Hair Transplant ) می‌باشد که امکان برداشتن فولیکول‌های مو از قسمتهای مختلف بدن انسان را فراهم می‌کند. از طریق BHT (پیوند موی بدن) میتوان موهای بدن را از ریش و ناحیه قفسه سینه برداشت.
در حالی که جراحی‌های نوار قدیمی (FUT – پیوند واحد فولیکولار) برای برداشت دقیق فولیکول به قسمتهای مشخص و محدودی از پوست نیاز داشت، ولی در کاشت مو به روش BHT میتوان پیوندها را به طور انتخابی از مناطق بزرگتر بدن انسان برداشت و آنها را در پوست سر کاشت.
موهای بدن به طور گسترده‌‌ای در اطراف اندام انسان پخش می‌شود در حالی که موهای ریش در ناحیه صورت در معرض دید قرار می‌گیرد، در نتیجه عواقب جراحی نوار ظاهر بیمار را با زخم‌های غیر قابل قبول تغییر شکل می‌دهد. علاوه بر این، موهای بدن به دلیل الگوی اصلی و کالیبر آن تفاوت قابل توجهی با موهای سر دارند، در فواصل بیشتری رشد می‌کنند و به منطقه وسیع‌تری برای برداشت نیاز دارند. کاشت مو به روش BHT اجازه می‌دهد تا دقیقاً فولیکول‌های جداگانه بدن که با هم مطابقت دارند جمع آوری شوند بدون اینکه زخمی برجای گذاشته شود.
پیچیدگی‌های کاشت مو به روش BHT
کاشت موی بدن نیاز به رسیدگی بسیار حساس و دقیق فولیکول‌های مو (واحدهای فولیکولی) دارد چرا که با ظرافت خاصی از ناحیه اهدا کننده خارج می‌شود. در نتیجه روند استخراج موهای بدن در کاشت مو به روش BHT بسیار وقت گیر‌تر و دشوارتر از کاشت مو به روشی است که از پوست سر فولیکول استخراج می‌شود.
زاویه استخراج و محل فولیکول‌ها (گرافت ها) در موهای بدن متفاوت از موهای سر است. بسته به بخشی از پیوند بدن میتوان از نظر طول و عمق متفاوت باشد. ساختار مو شامل قطر و موقعیت فولیکول‌ها با ناحیه دهنده تغییر می‌کند. در نتیجه، جراح مو اغلب مجبور است تنظیمات منگنه را تغییر داده و آن را کنترل کند تا از استخراج موفقیت آمیز اطمینان حاصل و از آسیب غیرمنتظره پیوند جلوگیری کند.
بعلاوه، پیوندهای موی بدن به دلیل تراکم کم و نقطه‌های مختلف رویش، باید برداشت از در یک منطقه بزرگتر انجام گیرد. برای هر جراح مو که کاشت مو به روش BHT را انجام می‌دهد باید حوصله و حساسیت بیشتری را می‌طلبد چرا که ساختار بافت پایین در مناطق بدن کاملاً متفاوت از پوست سر است. علاوه بر این به ندرت میتوان یک پیوند مو را یافت کرد که دارای چند فولیکول باشد. در حقیقت، برای دستیابی به نتیجه‌‌ای که از نظر زیبایی شناختی مطلوب باشد، باید به طور قابل توجهی گرافت بیشتری برداشت شود. و در آخر باید گفت که، رشد مویی که از طریق روش BHT کاشته شده است عملکرد و نظم کاملا متفاوتی با موی سر دارد بنابراین باعث می‌شود که پزشک بعد از عمل پیوند مراقبت‌های بیشتری را برای مو لحاظ کند.
بهترین زمان استفاده از موی بدن برای کاشت مو به روشBHT
قسمت عمده فولیکول‌های موی بدن در مرحله تلوژن یا استراحت است. این درصد، با توجه به نواحی بدن، می‌تواند ۷۰-۴۰٪ از کل مو باشد. مرحله تلوژن دوره استراحت مو است و در صورت برداشت مو در این زمان احتمال آسیب دیدن آن در هنگام کشیدن مو بسیار زیاد است. برای جلوگیری از این امر، استخراج پیوند فقط باید بر روی فولیکول‌های مرحله آناژن انجام شود.
مو در مرحله آناژن فعال است و دارای سرعت رشد خوبی است. بنابراین، اگر محل دهنده فولیکول تراشیده شود، فولیکول‌های در حال رشد را میتوان مشاهده کرد به طوری که چند روز پس از اصلاح، موها دوباره جوانه می‌زنند. حالت مخالف مرحله آناژن، موهای تلوژن هستند که در صورت تراشیده شدن جوانه نمی‌زند. به همین دلیل، هنگامی که کاشت مو به روش BHT را انجام می‌دهیم، بیمار باید محل اهدا کننده را ۳-۴ روز قبل از انجام کشیدن مو برای پیوند تراشیده باشد.
بهترین نقاط برای استخراج مو از بدن برای کاشت مو به روشBHT
دستیابی به تراکم بالاتر یکی از اهداف قابل توجه کاشت مو به روش BHT است که می‌تواند تاج، ناحیه متوسط یا خط رویش موی فرد را پوشش دهد. موهای ریش گرفته شده از زیر چانه بیشترین هماهنگی را با ساختار موهای سر دارد و بنابراین یکی از نقاطی است که میتوان برای پوشاندن پوست سر و برداشت مو از آن استفاده کرد.
موهای ریش در واقع تمایل به رشد با طول نامحدود دارند و برای پوشاندن پوست سر مناسب هستند. در نهایت موهای ریش ساختاری بسیار مقاوم و ضخیم دارند. موهای ریش گرفته شده از ناحیه چانه، طیف وسیعی از فرصت‌ها را برای برداشت و کاشت مو با تراکم بالا را برای پزشکان و شخص فراهم می‌کند.
متاسفانه، بیشتر موهای بدن فقط در گرافت‌هایی منفرد رشد می‌کنند. این عامل باعث می‌شود که پزشک برای پوشاندن نقاط طاس و بی‌موی سر لازم باشد منطقه وسیعی از بانک مو موجود در اندام را خالی کند تا زیبایی و نتیجه مطلوبی حاصل شود. بنابراین، BHT به طور کلی باید در ترکیب با کاشت موی برداشته از پوست انجام شود.
البته در صورت داشتن موی کافی در قسمتهای مختلف بدن، لازم نیست که از موهای ناحیه پوست سر پیوندی برداشته شود. به طور مثال در افرادی که دارای بانک مو قابل توجهی در قسمت قفسه سینه هستند می‌توانند از کاشت مو به روش BHT استفاده کنند، چون در پیوندهای که از این ناحیه صورت گرفته است نتایج موفقیت آمیز بیشتری حاصل شده است. سرانجام، بررسی تأمین موی بدن بیمار توسط پزشک برای تعیین احتمال پیوند موی بدن (BHT) ضروری است.
معایب کاشت مو به روش BHT
کاشت مو به روش BHT معایب زیر را دارد:
- واحدهایی که برداشته می‌شود اغلب دارای یک تار هستند و به ندرت دو تار در آنها موجود است. محصول استخراج (تارها / واحدها) بطور قابل توجهی کمتر است.
- موهای بدنی با زاویه بیشتری نسبت به موهای سر از پوست خارج می‌شوند و باعث می‌شود سطح تراوش بسیار بیشتر شود.
- متوسط میزان استخراج در پوست سر ۳۰۰ واحد در ساعت است. در روش BHT، بهترین دامنه ۱۰۰ واحد در ساعت است.
- تعداد موها در واحد بسیار کمتری وجود دارد و به طور معمول از ضخامت کمتری برخوردار هستند، به این معنی که پوشش کم است
- صرف نظر از اینکه چقدر تراکم با کاشت حاصل می‌شود، موهای ریز نمی‌تواند به راحتی منطقه مورد نظر را بپوشانند. در واقع اشغال فضایی با یک واحد ریز مو به معنای از دست دادن فضایی است که می‌توانستیم یک واحد ضخیم‌تر را قرار دهیم. اگر به بازوها نگاه کنیم، هر چقدر به چگالی برسیم، موهای بازو هرگز به طور کامل پوست را نمی‌پوشانند.
از همه این نکات میتوان نتیجه گرفت که استفاده از روش BHT نیاز به ارزیابی پزشک دارد تا مشخص شود که آیا بیمار کاندیدای مناسبی برای پیوند مو از پوست بدن می‌باشد یا اینکه این پتانسیل را ندارد.
در بحث پیرامون این مقاله شرکت کنید!